Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop

4 września 2017 r.

Rozpoczęcie roku szkolnego wiąże się często z końcem urlopu. Nie zawsze oferowane usługi odpowiadały rzeczywistym warunkom pobytu. Warto więc przypomnieć wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2011 r. o sygn. akt I CSK 372/10, dotyczący odpowiedzialności organizatora turystyki za szkodę niemajątkową w postaci tzw. zmarnowanego urlopu.

Sąd Najwyższy stwierdził, iż art 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (jedn. tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.) może być podstawą odpowiedzialności organizatora turystyki za szkodę niemajątkową w postaci tzw. zmarnowanego urlopu. Prawo do spokojnego wypoczynku (urlopu) nie jest dobrem osobistym (art. 23 k.c.), jednak zachowanie się organizatora turystyki może naruszać dobra osobiste wymienione w tym przepisie. Ponadto, SN orzekł, iż wyłączenie odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy nie zwalnia organizatora turystyki od obowiązku udzielenia w czasie trwania imprezy turystycznej pomocy poszkodowanemu klientowi. Odpowiedzialność organizatora turystyki za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych obejmuje zatem szkodę majątkową i niemajątkową (art. 11a ustawy o usługach turystycznych).

Sąd Najwyższy rozwiązał istniejący spór w polskim orzecznictwie, dotyczący podstawy prawnej roszczenia o zadośćuczynienie za zmarnowany urlop. Odrzucił pogląd, że „zmarnowanie urlopu i utratę przyjemności podróży” należy traktować jako naruszenie dobra osobistego w postaci prawa do spokojnego, niezakłóconego odpoczynku podczas podróży, dającego podstawę do roszczeń z art. 23 i 24 w zw. z art. 448 k.c., bądź też jeszcze bardziej kontrowersyjny, stanowiący, że w prawie polskim nie ma podstaw do zadośćuczynienia pieniężnego na podstawie kontraktowej z tytułu umowy o podróż.

W przypadku stwierdzenia wadliwego wykonywania umowy pamiętać należy o niezwłocznym zawiadomieniu o tym wykonawcy usługi oraz organizatora turystyki, a także złożeniu odpowiedniej reklamacji. W razie braku możliwości uzyskania porozumienia zasadne będzie wystąpienie do sądu o zasądzenie odpowiedniej kwoty rekompensującej nieudany urlop.

Poprzedni wpis: Spadkobierca odbiera depozyt po zmarłym

Kolejne wpisy:

• Komornik nie może licytować majątku, nienależącego do dłużnika.
• Użycie cudzej karty płatniczej jako kradzież z włamaniem
• Zachowek pomniejszy przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości
• Komornik nie może doliczyć VAT-u do opłaty egzekucyjnej
• Odwołanie pracownika z urlopu telefonicznie lub za pomocą poczty elektronicznej